کلیات میرکرمانی
شاعر سده هشتم هجری
از مجموعه دستنویسهای استاد سعید نفیسی
مقدمه استاد سعید نفیسی
میرکرمانی از سرایندگان بزرگ قرن هشتم ایرانست که در تذکرهها ذکری از او نیست.
تنها دولتشاه در تذکرهالشعرا دو جا اشاره مختصری به او کرده و تصریح میکند که معاصر خواجو کرمانی و سلمان ساوجی بوده است.
از فهرست کتابهای خطی عربی و فارسی و هندوستانی کتابخانه پادشاهان اَوَد تالیف اشپرنگر ص18 معلوم میشود ذکری از او در خلاصهالاشعار و زبدهالافکار تالیف تقیالدین محمدبن شرفالدین علی حسینی ذکری کاشانی که در قرن دهم در هندوستان به پایان رسانده است آمده و در آنجا نام او میرمحمد کرمانی نوشته شده و اشاره دیگری که درباره او یافتم اینست که خواجو نظر خوبی به او نداشته،چنانکه در جواب این رباعی وی که گفته است :
من ملک جهان را به سخن میگیرم | وین بس بود از سخنوری توفیرم |
زین دست که نظم من گرفتست کمال | در کشور شعر تا نمیرم میرم |
خواجو این رباعی را سروده:
هرچند که در ملک فصاحت میری | چون شمع زبان مکش که در دم میری |
تا چند زنی لاف که میر سخنم | بر سبلت خویش تا نمیری میری |
استاد سعید نفیسی(1274-1345ه.ش) در تهران متولد شد.
او پسر دوم علیاکبر نفیسی پزشک و دانشمند معروف دوره قاجار است.
استاد سعید نفیسی به اعتقاد دانشمندان و محققین همعصر خود پرکارترین دانشمند معاصر ایران است.
حاصل این تلاشهای 65 ساله بیش از 350 جلد کتابی است که به خط خود نوشته است.
متاسفانه کوتاهی نسبی عمرش کفاف نداد و قریب 155 جلد از این کتابها از 20 تا 1400 صفحه جمعا بالغ بر 32000 صفحه کامل و چاپ نشده از او به یادگار ماند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.