راهنمای دستور زبان فارسی 1 و 2

کتاب “راهنمای دستور زبان فارسی 1و2” به وسیله ی “دکتر حسن انوری ودکتر یوسف عالی عباس آباد” نوشته شده است. دستور زبان پارسی مجموعه قواعدی است که وبژگی ها و توانایی‌های زبان فارسی را نشان می دهد. دستور زبان فارسی با بسیاری از زبان‌های هند و اروپایی شباهت‌هایی دارد، به‌خصوص زبان‌هایی که از ریشه هند و ایرانی هستند. میرزا حبیب اصفهانی، آموزگار زبان فارسی در استانبول، نخستین فارسی زبانی است که تلاش کرد قواعد دستوری زبان فارسی را تدوین کند. خط فارسی را از راست به چپ می نویسند. بیشتر حروف بسته به اینکه در اول، وسط یا پایان کلمه قرار بگیرند، به حرف قبلی یا بعدی خود بچسبند یا نه، به شکل متفاوتی نوشته می شوند. بعضی از حروف هرگز به حرف بعدی خود نمی پیوندند. زبان فارسی با الفبای عربی و با اضافه کردن چهار حرف «پ»، «چ»، «ژ» و «گ» نوشته می شود. هشت حرف «ث»، «ح»، «ص»، «ض»، «ط»، «ظ»، «ع» و «غ» در واژه‌های عربی وجود دارند و صداهایی که این حروف در زبان عربی هستند در زبان فارسی وجود ندارد. سه حرف «ا»، «ی» و «و» حروف صدادار گفته می شوند. در زبان فارسی می توان a, e و o را با نشانه‌هایی که در بالا «زبر -َ» و «پیش -ُ» و در پایین «زیر ِ-ِ» حروف گذاشته می شود نشان داد. نوشتن همه این نشانه‌ها اختیاری است و معمولاً حذف می شوند. اعداد برخلاف حروف از چپ به راست نوشته می شوند.