زاویه دید در داستان

کتاب «زاویه دید در داستان»  به خواننده شناختی نسبی از شیوه‌های نقل داستان می دهد، لذت خواندن داستان‌های متنوع و گوناگون را نیز همراهش می آورد.

در بخشی از این کتاب می خوانید:

زاویه‌ی دید، نظرگاه، دیدگاه یا کانون روایت، نمایش‌دهنده‌ی شیوه‌ای است که نویسنده به یاری آن حال و هوا، وضعیت و موقعیت‌های شخصیت‌ها،

گفتگوها، حادثه‌ها و عناصر دیگری که داستان به وجود می آورد را به خواننده ارائه می دهد و در واقع رابطه‌ی نویسنده با داستان را به نمایش می‌گذارد.

زاویه دید محدودیت‌هایی دارد که آن را همیشه نمی‌توان به کار گرفت، ازجمله‌ی آن‌ها این است که شخصیت داستان فقط می‌تواند از احساسات و

افکار خود صحبت کند و از تشریح عقاید و عواطف شخصیت‌های دیگر عاجز است. در ضمن فقط می تواند از درون خویش به بیرون نگاه کند و

ممکن نیست احساس شخصیت‌های دیگر را نسبت به خودش بداند.

دیگر اینکه شخصیت‌پردازی راوی داستان با اشکال صورت می گیرد؛ یعنی راوی نمی تواند از خصوصیات مثبتش حرف بزند.

بااین‌حال مبالغه نیست اگر بگوییم هر داستان زاویه‌ی دید خود را می طلبد. شناخت بیشتر انواع زاویه‌ی دید به نویسنده

امکان می دهد از خلاقیت خود بیشتر بهره بگیرد و به نیازهای خواننده نیز بهتر جواب بدهد.