پژوهشی در نظم قرآن

کتاب پژوهشی در نظم قرآن نوشته‌ی عبدالهادی فقهی زاده است که در آن مبانی تاریخی و مسائل علم تناسب تحلیل علل پراکنده نمایی و عدم تفکیک موضوعی در قرآن مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
عالمان، متفکران و محققان در درازنای تاریخ اسلامی دربارۀ قرآن و معارف والای آن فراوان قلم زده اند. برایند کشش ها و کوشش های جستجوگران معارف قرآنی در مجموعۀ میراث مکتوب تمدن اسلامی از شکوه و جلوۀ ویژه ای برخوردار است. از جمله پژوهش ها و نگاشته های بسیار در آستانۀ قرآن، آثار ارجمند و کتاب های سودمندی است که با عنوان «علوم قرآنی» شهره اند. مؤلف نیز در این کتاب سه فصل و هر فصل را در چند بخش به موضوعات مذکور پرداخته است. در بخش آغازین به بحث جمع قرآن پرداخته و در ضمن آن از جمع در زمان رسول الله (ص) و خلفا سخن گفته اند و در ادامه کوشیده است تا نظریۀ توفیقی بودن ترتیب آیات پاسخ بگویند. پایان بخش این فصل سخن از چگونگی چینش سوره ها در قرآن کریم و ترتیب سوره هاست که موضوعی است مهم و زمینۀ گفتگوهایی بسیار دارد. فصل دوم، عهده دار تبیین چیستی تناسب و ابعاد آن است و فصل سوم گزارش دقیقی از «فهم صحیح آیات در پرتو تناسب آیات» و پیوند و ارتباط معنایی جمله ها در آیات و آیه ها در سوره ها. به گفتۀ مؤلف وی در این اثر منابع بسیاری را در نوردیده و با درنگریستن به مصادر و سرچشمه های کهن و تأمل در پژوهش های نوآیین کوشیده اثری فاخر و پژوهشی فاخر را به جستجوگران معارف قرآنی عرضه کند. جمع قرآن در زمان پیامبر اکرم (ص)، جمع قرآن در زمان خلفا، توفیقی بودن ترتیب آیات، اجتهادی بودن ترتیب سوره ها عناوین بخش های فصل اول این کتاب را تشکیل می دهند. فصل دوم این کتاب به تناسب آیات و سوره ها اختصاص دارد که در بخش های آن چیستی تناسب، تناسب آیات، فهم صحیح قرآن با توجه به سیاق و ارتباط آیات، تناسب سوره ها پرداخته شده است.
پراکنده نمایی قرآن و عدم تفکیک موضوعی فصل سوم و پایانی کتاب است که در بخش های آن به علل پراکنده نمایی قرآن و علل عدم تفکیک موضوعی در قرآن پرداخته شده است.