فلسفه و آینده نگری

موضوع اصلی کتاب فلسفه و آینده نگری فلسفه جدید است.

آینده‌نگری مسبوق به قصد تغییر و اصلاح و تعیّن بخشیدن به آینده است و عجیب نیست که در این اواخر آن را با استراتژی خلط کرده‌اند.

شاید آینده‌‌نگری در هیچ‌جا و هیچ‌وقت به کلی فارغ و آزاد از استراتژی نبوده است، اما وقتی به صورت طرح‌های استراتژیست‌هایی مثل برنارد لوییس و هانتینگتون و فریدمن درمی‌آید به جای اینکه صرفا پیش‌بینی مبتنی بر فهم تاریخ و درک نشانه‌ها باشد، بیشتر تعیین کننده سیاست‌هاست.

سیاست‌ها و به خصوص سیاست‌هایی که از سوی قدرت‌های بزرگ اجرا می‌شود، در تاریخ بی‌اثر نیست؛ اما راهبردهای شبیه به آینده‌نگری همواره به همان نتایجی که سیاست‌گذاران درنظر داشتند، نمی‌رسد.