فارسی عمومی

شناخت نامه زبان و ادبیات فارسی

کتاب” فارسی عمومی” اثر “دکتر عباسعلی وفایی و دکتر مهدی محبتی” است.

در بخشی از این کتاب آمده:

«فارسی یکی از زبان‌های هند و اروپایی در شاخهٔ زبان‌های ایرانی جنوب غربی است که در کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان به آن سخن می گویند. فارسی زبان رسمی کشورهای ایران و تاجیکستان و یکی از دو زبان رسمی افغانستان (در کنار پشتو) است. زبان رسمی کشور هندوستان نیز تا پیش از ورود استعمار انگلیس، فارسی بود. فارسی از نظر شمار و تنوع ضرب‌المثل‌ها در میان سه زبان اول جهان است. دامنه واژگان و تنوع واژه‌ها در فارسی هم‌چنین بسیار بزرگ و پرمایه‌است و یکی از غنی ترین زبان‌های جهان از نظر واژه‌ها و دایره لغات به‌شمار می آید. در کمتر زبانی فرهنگ لغاتی چون دهخدا و یا فرهنگ معین دیده می شود. زبان و ادبیات فارسی مهم ترین شاخصه هویت فرهنگی، ملی و جهانی ماست؛ هم به خاطر آن که فارسی، زبان دوم عالم اسلام است و بهترین جلوه گاه ظهور معارف و معنویت فرهنگ اسلامی و ایرانی است و هم بدان خاطر که هویت ملی و توان فکری و ذوق هنری و ابزار بیانی و ارتباطی فارسی زبانان و ایرانیان بیش از همه به همین زبان و ادبیات آن وابسته است و هم بدان جهت که امروزه ادب فارسی عظیم ترین و مهم ترین سرمایه ما در جهان نوین به شمار می آید به حدی که با ترک، طرد و احیانا فراموشی و یا غفلت از زبان فارسی ـ و خصوصا صاحت ادبی آن ـ همگی ما دچار آسیبهایی بزرگ و جبران ناپذیر خواهیم شد.»