درهم‌تنیدگی تخیل و واقعیت در شاهنامه

کتاب کارستان سخن درآمدی است برای درک جهان متن شاهنامه و کارکردهای آن، بدین مقصود که با عبور از دوگانۀ تاریخ- ادبیات ، که در تفسیر متن 

غالب بوده ، طرحی تازه برای رویارویی با “سخن” فردوسی به دست دهد.

نویسنده در فصل اول با رویکردی هرمنوتیکی کوشیده نسبت متن را با تاریخ و ادبیات یا ، به طور کلی‌تر، واقعیت و تخیل روشن کند و نشان دهد که امر 

تخیلی -ادبی امری غیرواقعی نیست و از این رو ” روایت ادبی” شاهنامه راهی به حقیقت دارد.

در فصل دوم با تکیه بر همین رویکرد و تجزیه و تحلیل متن شاهنامه و شاکلۀ روایی و استعاری آن به بررسی شیوۀ روایت (بازسازی خیالی) گذشته در 

شاهنامه پرداخته شده و اهمیت شناختی-اخلاقی آن تشریح شده است.